Transformando ocupaciones durante la pandemia

Language:
Setting:
Age Group:
Country:
Description

En este vídeo se muestra cómo Olga ha tenido que adaptar y transformar sus ocupaciones en el contexto actual de pandemia. Antes del COVID-19, Olga acudía a un taller de teatro, y se veía a menudo con sus familiares y amigos. A raíz de la pandemia, Olga retomó la actividad de crochet y encontró una nueva manera de contactar y apoyarse con su gente a través del uso del teléfono e internet.

Transcription/Translation
*Castellano: -Olga: Mi nombre es Olga Otero Nieves, y vivo en España, en Coruña, y quería hacerles una pequeña narración de lo que me ha sucedido en estos días de cuarentena, en este año que llevamos de Covid y cómo se ha manifestado conmigo. Anteriormente como otras personas tenía una vida completamente normal, a parte de reunirme con toda mi familia, mis amigos, yo participaba de un grupo de teatro y bueno, de repente, eso no pudo ser, se cortaron todas las obras, las reuniones con nuestros amigos, las reuniones de familiares, y tenía que buscar la forma de ver como podía suplantar esa situación. En primer lugar me pasó como creo que le pasó a todo el mundo, sentí mucho miedo, lloré, pero pensé algo, fui una persona que tuve la suerte o la desgracia de tener cáncer, pero esa enfermedad me enseño ciertas cosas, que si pude superarlas también podía llevar adelante esto, y tenía que buscar la manera de hacer otras cosas, el teatro por ejemplo me daba la oportunidad de estudiar, de leer, de contactar con otras personas, así que de repente todo eso quedó en la nada, y saqué mi otra faceta que es la parte que me interesa mucho, osea, realizar telar, hacer muñecos en crochet, y eso lo fui superando día a día. Y después busqué la manera de ver cómo podía conectarme con otras personas, y lo hice a través de las llamadas telefónicas y videollamadas, y me di cuenta de que las personas se alegraban cuando yo los llamaba y me decían, por ejemplo, que suerte que me llamaste porque me encuentro tan solo y tengo tanto miedo, no sé qué hacer, y así, se iban completando los días. También tengo que reconocer que me ayudó mucho el poder estar con mis nietos, porque otros abuelos no pudieron estar, yo sí porque estaba todo el tiempo con ellos entonces consultando con los médicos, me habían dicho que si estaban todos los días con ellos, que podía seguir haciéndolo, por supuesto tomando todos los recados ¿no?, las mascarillas, el lavado de manos, no darnos besos ni abrazos, pero estaba la familia presente y eso era muy importante. -Alumna: y ahora si quieres nos puedes mostrar un adelanto del almohadón, cómo lo haces. -Olga: Esto es un almohadón, que estoy realizando, un almohadón infantil que es un gato, aquí están sus patitas, y bueno, estoy terminando lo que va a ser su cabecita, que va a ir colocada en este lugar, y faltaría la colita y las orejitas, como esto he hecho otras cosas, por ejemplo telar indígena también, que es muy importante porque es muy terapéutico, te distrae mucho la mente, te obliga a fijar atención a lo que estás haciendo, entonces de esa manera te puedes distraer. La pintura también es muy importante, a quien le guste pintar o dibujar. Bueno, quería mandaros un saludo a todos. *Inglés: -Olga: My name is Olga Otero Nieves, and I live in Spain, in Coruña, and I wanted to give you a short narrative of what has happened to me in these days of quarantine, in this year that we have been with Covid and how it has manifested with me. Previously, like other people, I had a completely normal life. Apart from meeting with all my family and friends, I participated in a theater group and, suddenly, that could not be. All the plays were canceled. Also meetings with our friends and family. And I had to find a way to supplant that situation. First, it happened to me as I think it happened to everyone. I was very afraid, I cried, but I thought something: I was a person who had the luck or the misfortune of having cancer, but that disease taught me some things that if I could overcoming them could do this too, and I had to find a way to do other things. The theater, for example, gave me the opportunity to study, to read, to contact other people… Suddenly I brought out my other hobby, which is a part that interests me a lot: making looms and making crochet dolls. And that I was overcoming day by day. And later I looked for ways to see how I could connect with other people, and I did it through phone calls and video calls, and I realized that people were happy when I called them and they would tell me, for example, how lucky you called me because I am so lonely and I am so scared, I don’t know what to do, and so, the days went by. I also have to admit that it helped me a lot to be with my grandchildren, because other grandparents could not be with them, but I could because I was with them all the time, so I consulted with the doctors and they told me that if they were with them every day, I could continue doing it, of course taking all the errands, the masks, the hand washing, not giving kisses or hugs, but the family was present and that was very important. -Student: and now if you want you can show us an advance of the cushion, how you do it… -Olga: This is a cushion that I am making, a children’s cushion that is a cat, here are its paws, and well, I am finishing what is going to be its little head, which will be placed in this place, and the little tail and the little ears are missing, like this I have done other things, for example indigenous loom too, which is very important because it is very therapeutic, it distracts your mind a lot, it forces you to pay attention to what you are doing, so that way you can distract yourself. Painting is also very important, for those who like to paint or draw. Well, I wanted to give you all a greeting *Gallego: -Olga: O meu nome é Olga Otero Nieves, e vivo en España, en Coruña, e quería facerlles unha pequena narración do que me sucedeu nestes días de cuarentena, neste ano que levamos de Covid e como se manifestou conmigo. Anteriormente, como outras persoas, tiña unha vida completamente normal a parte de reunirme ca miña familia, os meus amigos, eu participaba nun grupo de teatro e bueno, de súpeto, eso non puido ser, cortáronse todas as obras, as reuniós cos nosos amigos, as reunións de familiares, e tiña que buscar a forma de ver cómo podía suplantar esa situación. En primeiro lugar, pasoume como creo que lle pasou a todo o mundo, sentín moito medo, chorei, pero pensei algo, fun unha persona que tiven a sorte ou a desgracia de ter cáncer, pero esa enfermidade ensinoume certas cousas, que si puiden superalas, tamén podía levar adiante isto, e tiña que buscar a maneira de facer outras cousas, o teatro, por exemplo, dábame a oportunidade de estudar, de ler, de contactar con outras persoas, así que de súpeto todo iso quedou na nada, e saquei a miña outra faceta, que é a parte que me interesa moito, é dicir, realizar telar, facer bonecos de crochet, e eso o fun superando día a día. E despois, busquei a maneira de ver cómo podía conectarme con outras persoas, e fíxeno a través das chamadas telefónicas e videochamadas, e dinme conta de que as persoas alegrábanse cando eu os chamaba e dicíanme, por exemplo, que sorte que me chamaches porque encóntrome tan só e teño tanto medo, non sei que facer, e así, íanse completando os días. Tamén teño que recoñecer que axudoume moito o poder estar cos meus netos, porque outros avós non puideron estar, eu sí porque estaba todo o tempo con eles, entón consultando cos médicos, dixéranme que se estaba todos os días con eles, podía seguir facéndoo, por suposto tomando todos os recados, non, as mascarillas, o lavado de mans, non darnos bicos nin abrazos, pero estaba a familia presente, e iso era moi importante. -Alumna: e agora, se queres pódesnos mostrar un adianto do almofadón, cómo o fas. -Olga: Isto é un almofadon, que estou realizando, un almofadón infantil que é un gato, aquí están as súas patiñas e bueno, estou terminando o que vai ser a súa cabeciña, que vai ir colocada neste lugar, e faltaría a coliña e as orelliñas, como isto fixen outras cousas, como por exemplo telar indíxena tamén, que é moi importante porque é terapéutico, distráeche moito a mente, obrígache a fixar a atención ao que estás facendo entón, de esa maneira, pódeste distraer. A pintura tamén é moi importante, a quen lle guste pintar ou debuxar. Bueno quería darvos un saúdo a todos.

Similar stories

Batch cooking gives me a sense of identity of being a mother....
Relato de uma atividade que é muito presente na minha vida e quis compartilhar com...
Hello, I'm Rachel Mushongo, a first year occupational therapy student at the university of Namibia....

Report this Video

Video: Transformando ocupaciones durante la pandemia
Uploader: Anonymous

If you would like us to confirm whether action was taken on this video, please provide a contact email address. We will only use this to contact you about this report. Your data is protected in accordance with WFOT's Privacy Policy.